| توسعه پایدار مبتنی بر حفظ محیط زیست و جایگاه آموزش و پرورش |
| کد مقاله : 1061-COCDG1418 |
| نویسندگان: |
|
صابر شاهی زینتلو *1، آمنه مسگری2 1دبیر جغرافیا متوسطه دوره دوم و دانشجوی دانشگاه تربیت مدرس تهران 2فارغ التحصیل جغرافیا و برنامه ریزی روستایی و فعال محیط زیست و ژئوتوریسم |
| چکیده مقاله: |
| امروزه آموزش و پرورش یکی از نهاد های مهم در تمام جنبه های جامعه و افراد محسوب می‌شود. در همین راستا، مشکلات مربوط به محیط زیست یکی از رایج ترین مشکلات هستند که اغلب ریشه در فرهنگ و سطح دانش افراد هر جامعه ای دارند. فرهنگ عامل اصلی و نیروی محرک توسعه پایدار و حفاظت از محیط‌زیست است. به همین دلیل این الزام و ضرورت وجود دارد که آموزش های مربوط به محیط زیست و تربیت افراد برای احساس مسئولیت در قبال حفاظت از و متعهد بودن برای انجام فعالیت های گوناگون صورت پذیرد. آموزش مبتنی بر محیط زیست، بنیادی ترین شیوه جهت یافتن مناسب ترین نظام ارائه مطالب و نحوه فعالیت ها و اجرای ساختاری است که زمینه ساز ارتقاء آگاهی های زیست محیطی در سطح جامعه می باشد تا از این طریق هر فرد جامعه، خود را از طریق احترام گذاشتن به طبیعت، مسئول در حفظ و حمایت از محیط زیست بداند. اصولاً برای ایجاد توسعه فرهنگی سه رویکرد مطرح است: «رویکرد مبتنی بر قانون»، «رویکرد مبتنی بر اخلاق» و «رویکرد مبتنی بر آگاهی». به‌نظر می‌رسد مورد سوم یعنی رویکرد مبتنی بر آگاهی در مقایسه با دو رویکرد دیگر قابلیت تأثیرگذاری بسیار عمیق‌تر در جامعه دارد. از مهمترین متولیان در این زمینه ارگان آموزش و پرورش است که، می‌تواند از این رویکرد در جهت توسعه پایدار و حفاظت محیط‌زیست بهره‌برداری کند. در این پژوهش تبیین کلی از جایگاه و عملکرد آموزش و پرورش در راستای حفاظت از محیط زیست و رسیدن به توسعه پایدار صورت پذیرفته است. |
| کلیدواژه ها: |
| آموزش و پرورش، توسعه پایدار ، فرهنگ، حفاظت، محیط زیست |
| وضعیت : مقاله برای ارائه شفاهی پذیرفته شده است |
